Sejarah, kata sesetengah orang, sentiasa mempunyai 'sense of irony'.
Akira Kurosawa dituduh sebagai pro western, sedangkan dalam filem-filemnya sering menonjolkan adat resam dan budaya Jepun. Filem-filem terkenalnya seperti Roshimon, Yojimbo, Seven Samurai, Ran, Sanjuro, Hidden Fotress dan Madadayo menonjolkan watak dan peribadi Jepun dalam erti kata yang sebenar. Malangnya, di Jepun beliau dilihat sebagai pengarah filem yang 'sesat' dan mengutamakan nilai-nilai kebaratan.
Peter Ilyich Tchaikovsky sebagai seorang komposer muzik dari Rusia juga sering dituduh oleh pengkritiknya sebagai seorang komposer yang terlalu 'kebaratan.' Anehnya, karya-karya beliau seperti Swan Lake, Nutcraker, Sleeping Beauty dan berbagai lagi sangat kuat mempunyai pengaruh folklore Rusia.
Di Malaysia, Tun Mahathir seorang dituduh diktator, 'Maha Firaun' dan pengamal kroni. Anehnya, beliau, seperti katanya sendiri, merupakan 'diktator' yang meletak jawatan dan melepaskan kuasa. Di zaman beliau, ahli kabinetnya mencabar beliau, Timbalannya sendiri pernah mencabarnya dan beliau tidak pernah membenar anaknya memegang jawatan dalam parti dan kerajaan. Mokhzani pernah memegang Bendahari Pemuda kemudian melepaskan jawatan apabila bapanya tidak menyetujui perlantikannya selagi beliau PM.
Paradoksnya, tokoh yang liberal, tidak mencari harta berjuta, emas bertimbun menggalakkan anak menantunya menguasai parti dan kerajaan.
Paradoks, paradoks.
No comments:
Post a Comment